🐶 Odbudowa Kości Pod Implanty Forum

Taki sposób odbudowy kości przed zabiegiem wszczepienia implantów dentystycznych jest w pełni bezpieczny, a lekarz dentysta implantolog przeprowadza go przy znieczuleniu miejscowym. Stomatolog umieszcza przygotowany materiał w strefie objętej zanikiem, a potem okrywa go specjalną membraną. Na całkowitą odbudowę kości pod implanty

Odbudowa kości wyrostków zębodołowych szczęk jest zabiegiem przygotowującym do wstawienia implantu zębowego. Zwykle jest ona konieczna w implantologii, gdyż po ekstrakcji kości wyrostków zębodołowych mogą zanikać w szybkim tempie, a wstawienie implantu na miejsce usuniętego zęba wymaga solidnego fundamentu w postaci zdrowej i mocnej kości. Taka odbudowa może być przeprowadzana różnymi metodami. Jedna z nich polega na przeszczepie własnej tkanki kostnej pacjenta pobranej najczęściej z talerza biodrowego (co wiąże się z koniecznością dodatkowego zabiegu). Inna metodą jest wykorzystanie do odbudowy specjalnego materiału kościozastępczego lub kościotwórczego, który mieszany jest z własną tkanką kostną lub też krwią pacjenta, a następnie odbudowywane miejsce jest pokrywane specjalną błoną zaporową, dzięki której regenerowany obszar jest chroniony przed wrastaniem tkanek miękkich. Metody te pozwalają na odbudowę kości nawet u pacjentów z bardzo dużym ubytkiem wyrostków zębodołowych. Po takiej odbudowie konieczne jest odczekanie co najmniej kilku miesięcy, zanim zakończą się procesy regeneracyjne. Dopiero po tym czasie w miejscu zabiegu uzyskujemy pełnowartościową tkankę kostną, która stanowi doskonałe podłoże do dalszego leczenia implantologicznego. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Magdalena Pikul W trakcie specjalizacji z pediatrii w Szpitalu Wojewódzkim Nr 2 w Rzeszowie, interesuje się pediatrią i neonatologią.

Podane ceny NIE obejmują odbudowy kości i prac tymczasowych. Odbudowa bezzębia za pomocą mostów na implantach W tym przypadku w żuchwie umieszczane są minimum cztery implanty, a w szczęce co najmniej sześć. Na nich mocowanych jest dwanaście koron zębów, co pozwala przywrócić naturalną wydolność żucia.

Torbiel jest terminem opisującym twór mający zdolność do wytwarzania płynu, lokalizujący się w tkankach miękkich lub kościach, odgraniczony od otoczenia własną, wielowarstwową torebką łącznotkankową. Mieszek torbieli jest wysłany do wnętrza nabłonkiem, którego komórki produkują płyn. Są znane liczne podziały klasyfikujące torbiele, ale najbardziej przydatnym klinicznie jest podział według Pindborga i Kramera (1972), opracowany na podstawie badań histologicznych. Jednymi spośród najczęściej występujących torbieli są torbiele zapalne korzeniowe (ang. cystis radicularis). Zmiany te mają kształt kulisty w żuchwie i owalny w szczęce, ze względu na różnice anatomiczne w budowie tych kości. Torbiele, których wielkość nie prowadzi do zniekształceń w obrębie kości, nie dają charakterystycznych objawów bólowych. Torbiele większych rozmiarów deformują struktury kostne oraz wywierając ucisk na pozostałe struktury anatomiczne, powodują resorbcję kości wyrostka zębodołowego [1]. Sugerowane leczenie torbieli polega na radykalnym usunięciu mieszka torbieli wraz z całą zawartością [2], jednakże mikroprzeciek bakteryjny przenikający z jamy ustnej może spowodować powstanie nowych zmian [3]. Cyfrowa stomatologia to zespół narzędzi umożliwiających szybszą pracę, większą dokładność oraz redukcję kosztów. Poszczególne składowe, takie jak skanery oraz technologia CAD-CAM (ang. computer aided design-computer aided maufacturing) są już obecne w praktyce stomatologicznej lub, tak jak druk 3D, są stopniowo wprowadzane i doskonalone. Pozostałe, jak chociażby poszerzona rzeczywistość (ang. augmented reality), są obecnie tylko koncepcyjne [4]. Niemniej podnoszenie kwalifikacji zawodowych oraz chęć przedstawienia pacjentowi najlepszych opcji leczenia skłania lekarza stomatologa do zapoznania się z nowymi możliwościami postępowania. Druk 3D w technologii DLP (ang. digital light processing) umożliwia wykonanie modeli orientacyjnych, modeli medycznych z obrazów tomografii komputerowej wiązką stożkową (ang. cone beam computed tomography – CBCT), szablonów chirurgicznych, szyn relaksacyjnych, tymczasowych odbudów pełnołukowych, wielo- lub Opis przypadku Pacjent, lat 31, został oddelegowany z obcego gabinetu celem diagnostyki oraz leczenia zmiany w rejonie zęba 46. Pacjent zgłaszał dolegliwości bólowe, co mogło być spowodowane uciskiem na kanał nerwu zębodołowego dolnego [5]. Ząb w badaniu klinicznym wykazał całkowity brak ruchomości, koronę ze znacznie zredukowanymi tkankami własnymi oraz z nieszczelnymi wypełnieniami. Na podstawie dostarczonego badania CBCT (tomografia komputerowa stożkowa) stwierdzono zmianę okołowierzchołkową obejmującą oba wierzchołki zęba 46. oraz furkację z perforacją wkładem typu anker. Biorąc pod uwagę masywną utratę tkanek koronowych – bez możliwości przewidywalnej odbudowy, perforację w furkacji, oraz pokaźną zmianę obejmującą ponad połowę długości korzeni, podjęto decyzję o usunięciu zmiany. Problem stanowiła prawdopodobna ankyloza pozapalna korzeni umiejscowiona mezjalnie i dystalnie, która mimo separacji mogłaby skutkować odłamaniem wysokich i mocno odśrodkowo zresorbowanych ścianek kortykalnych. Spowodowałoby to deficyt tkanek podczas odbudowy braku zębowego i prawdopodobną konieczność GBR. Dodatkową trudność stanowiły bliskość nerwu zębodołowego oraz korzeni sąsiednich zębów. Z tych powodów podjęto decyzję o tymczasowym utrzymaniu zęba 46., mimo wątpliwego rokowania [6]. W toku planowania leczenia oraz w celu przedstawienia problemu pacjentowi po wykonaniu badania tomografii komputerowej (TK) plik w formacie DICOM przetworzono przez oprogramowanie 3D (InVesalius tworząc trójwymiarowy model anatomiczny, na podstawie którego zaprojektowano model [7]. Model ten wykonano metodą stereolitografii w technologii DLP z użyciem drukarki Anycubic Phrozen i żywicy Monocure 3D Rapid [8]. Postanowiono wykonać leczenie interdyscyplinarne, które rozpoczęło się usunięciem starych wypełnień z obszaru korony, odbudową zęba do I klasy oraz usunięciem w powiększeniu wkładu z kanału perforacji. Po tych krokach usunięto tkanki zdemineralizowane z obrębu perforacji wraz z odessaniem zawartości w postaci wysięku ropnego – przeprowadzono płukanie H2O2 oraz solą fizjologiczną, a ubytek tymczasowo zaopatrzono. Podczas kolejnej wizyty po 7 dniach otrzymano informację o mniejszej symptomatyczności zęba. Po usunięciu materiału tymczasowego ubytek w części koronowej oraz zmiana były wypełnione opalizującym płynem, co poniekąd potwierdzało wcześniejsze przypuszczenia co do klasyfikacji zmiany jako torbieli. Po płukaniu zmiany metronidazolem zamknięto perforację za pomocą MTA (MTA Cerkamed) na gąbce kolagenowej, pokrytych GJ oraz materiałem kompozytowym. Ząb został wyłączony z funkcji. Następnie wykonano cięcie w girlandzie dziąsłowej oraz cięcie uwalniające na wysokości zęba 44., po czym odwarstwiono płat pełnej grubości. Cystektomia z dostępu bocznego za pomocą piezotomu (NSK-Nakanishi Variosurg), z resekcją wierzchołków korzeniowych została wykonana z wstecznym opracowaniem UD oraz wypełnieniem MTA [9, 10]. Ubytek wypełniono ksenograftem (Ti-oss Chiyewon), a następnie pokryto go membraną kolagenową (Collagene AT Sistema AT) i płatem pełnej grubości. Po ustąpieniu obrzęku pozabiegowego odnotowano brak bólu oraz przeczulicy. Badanie histopatologiczne potwierdziło rozpoznanie zmiany jako torbieli korzeniowej. Pacjent zgłosił się do zdjęcia szwów po 10 dniach, a następnie nie pojawił się przez 5 miesięcy. Po tym czasie pacjent ponownie zgłosił się do gabinetu ze względu na chęć kontynuowania leczenia – w projekcji zęba 46. widoczne było przejaśnienie, które po wykonaniu nowego badania CBCT okazało się zmianą zapalną spowodowaną rozszczelnieniem odbudowy lub – co bardziej prawdopodobne –przeciekiem bakteryjnym pomiędzy furkacją resztek koronowych zęba a wyrostkiem kostnym. Zmiana była ograniczona w stosunku do zmiany pierwotnej, asymptomatyczna. Podjęto decyzję o ekstrakcji. Pobrano wycisk łuku zębowego żuchwy, na podstawie którego po skanowaniu został wygenerowany model wirtualny. Po optymalnym spozycjonowaniu implantu na podstawie tomografii i naniesieniu nań modelu łuku zębowego, na jego podstawie wygenerowano szablon chirurgiczny (Blue sky bio, Blue sky plan). Szablon został wydrukowany na wcześniej wspomnianej drukarce Anycubic Phrozen za pomocą biokompatybilnej żywicy Nexdent SG. Po znieczuleniu pacjenta usunięto pozostałość zęba, wyłyżeczkowano zmianę wraz z porcją luźnego zainfekowanego graftu z poprzedniego zabiegu. Całość płukano roztworem metronidazolu o stężeniu 5%, a następnie wprowadzono po szablonie implant ICX ze stabilizacją 30 Ncm. Dzięki krwi własnej pacjenta pobranej z żyły powierzchownej dołu łokciowego po odwirowaniu uzyskano fibrynę bogatopłytkową (L-PRF), dwa produkty powstałe po procesie wirowania zmieszano z ksenograftem (stickybone) i wypełniono nim ubytki kostne. Po częściowej mobilizacji płata od strony policzkowej i pokryciu ubytku kolejnymi dwoma membranami L-PRF crestalnie wszystko szczelnie zszyto. Po 10 dniach przeprowadzono kontrolę ze zdjęciem szwów. Kontrola kliniczna oraz radiologiczna (OP) wskazała na prawidłowe gojenie z brakiem ogniska zapalnego. Po 6 miesiącach od zabiegu implantacji pacjent zgłosił się na wizytę kontrolną, została także założona śruba gojąca. Po okresie gojenia tkanek miękkich oraz ich maturacji pobrano wycisk metodą łyżki otwartej. Następnie oddano pracę pełnokonturową z tlenku zirconu, cementowaną do łącznika typu Tibase przez technika. Praca przykręcana; po osadzeniu w ustach pacjenta zamaskowano otwór techniczny materiałem kompozytowym i skorygowano do występującej okluzji. Zdj. 1. Fragment obrazowania RTG Zdj. 2. Fragment badania CBCT (tomografia komputerowa) obrazujący zmianę okołowierzchołkową Zdj. 3. Wydruk fragmentu CBCT za pomoc... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? Roczną prenumeratę dwumiesięcznika Forum Stomatologii Praktycznej Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma ...i wiele więcej! Sprawdź

Jednak w zależności od stopnia trudności zabiegu oraz ilości założonych wszczepów zabieg może ulec wydłużeniu. ETAP 3: wgajanie implantu. Okres gojenia trwa przeciętnie od 6 do 8 tygodni, w zależności od stanu oraz jakości tkanki kostnej. Ból w tym czasie jest stosunkowo nieodczuwalny, a ryzyko wystąpienia jakichkolwiek

I Przed zabiegiem 1. KONSULTACJA WSTĘPNA Istotną sprawą dla całego procesu leczenia implantologicznego są oczekiwania pacjenta, co do efektów protetycznych i kosmetycznych. Często uzyskanie optymalnych wyników leczenia implantologicznego wymaga przeprowadzenia dodatkowych zabiegów, takich jak odbudowa kości czy tkanek miękkich, a nawet leczenie ortodontyczne. Rozmowa pomoże rozwiać wszelkie wątpliwości i odpowiedzieć na wszelkie nurtujące pytania dotyczące przebiegu leczenia. Przybliżany jest też czas trwania leczenia oraz koszty, Porozmawiamy również o ryzyku, gwarancjach i odpowiedzialności spoczywającej zarówno po stronie lekarza, jak i pacjenta. 2. WYWIAD Na pierwszej konsultacji ważna jest wymiana informacji na temat ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Podczas wywiadu i badania lekarz implantolog uzyskuje szczegółowe informacje o stanie zdrowia pacjenta, pyta czy był w ostatnich 10-ciu latach pod specjalistyczną opieką lekarską i czy przechodził jakieś operacje, czy przyjmował stale jakieś leki, w tym również leki nasenne, uspokajające czy antydepresyjne oraz czy leczy się na osteoporozę (leczenie kobiet na osteoporozę może uniemożliwiać implantację). Szczególną uwagę zwracamy dodatkowo na choroby serca, płuc wątroby, nerek, ewentualną cukrzycę, choroby tarczycy czy zaburzenia krzepnięcia. U osób w wieku średnim, w tym głównie kobiet, ważny jest wywiad pod kątem osteoporozy. Ponieważ regularne palenie papierosów osłabia zdolności regeneracyjne tkanek miękkich, rozmowa na ten temat z palaczami jest zawsze dodatkowym elementem wywiadu. Palenie zdecydowanie pogarsza efekty leczenia implantologicznego. Ostatecznie pacjent wypełnia ankietę zdrowia, w której odpowiedzi zgodne ze stanem jego wiedzy potwierdza własnoręcznym podpisem. 3. BADANIA KLINICZNE Badanie kliniczne, czyli tzw. badanie jamy ustnej jest nieodzownym uzupełnieniem wywiadu. Zawsze ze strony lekarza padają pytania dotyczące nawyków higienicznych, o ewentualne występowanie stanów zapalnych jamy ustnej, krwawienia dziąseł czy zaobserwowanego zwiększenia ruchomości zębów. Podczas badania stomatologicznego pacjentów kwalifikowanych do leczenia implantologicznego oceniamy: tkanki miękkie (ruchomość błony śluzowej, jej kolor i grubość, występowanie blizn, owrzodzeń lub innych schorzeń), zęby (ruchomość, próchnica, płytka nazębna i kamień), przyzębie (krwawienie, kieszonki patologiczne), pozycje zębów (nachylenia, stłoczenia, przesunięcia), obszary bezzębne (szerokość i wysokość wyrostka, podcienie, nieregularności). Lekarz zwraca uwagę na ewentualnie używane uzupełnienia protetyczne - dbałość o nie oraz na to, czy pacjent zachowuje odpowiednią higienę jamy ustnej. Badanie kliniczne miejsca, w którym planowane jest wprowadzenie wszczepu, musi być wyjątkowo dokładne. Istotne jest określenie wysokości wyrostka w okolicy implantu oraz jego szerokość. Pomagają w tym zdjęcia radiologiczne oraz tomografia komputerowa 3D. TOMOGRAFIA KOMPUTEROWA Punktem wyjścia do planowania prac na implantach jest ocena ilości i jakości tkanki kostnej mającej stanowić podłoże dla wszczepu. Informacje te potrzebne są lekarzowi do oceny kości przed umieszczeniem wszczepu zębowego, ale też do monitorowania zmian zachodzących w kości po wprowadzeniu wszczepu. Na podstawie zdjęcia pantomograficznego możemy ocenić warunki jedynie wstępnie. Trójwymiarowy i niezwykle precyzyjny obraz pozwalający na dokładne zaplanowanie i sprawne przeprowadzenie zabiegu implantacji daje nam TOMOGRAFIA KOMPUTEROWA 3D. W UNIDENT UNION Dental Spa standardowo pacjenci implantologiczni kierowani są na dostępną bezpośrednio w klinice diagnostykę stożkowym tomografem komputerowym KODAK 9500 3D, który jest jednym z najnowocześniejszych w Polsce. Za pomocą tomografu komputerowego oceniamy: stan kości (gęstość, obecność zmian chorobowych, stopień jej zaniku), wysokość wyrostka zębodołowego w miejscu planowanej implantacji, we wszystkich wymiarach stan zębów, grubość błony śluzowej, położenie i rozmiary zatok szczękowych, przebieg nerwu zębodołowego dolnego, położenie otworów bródowych, odległość do dna jamy nosowej. Tak precyzyjne badania diagnostyczne pozwala nam zaplanować cały proces implantologiczny, włączając zabiegi augmentacyjne. Skraca także sam proces implantacji i zmniejsza dolegliwości pozabiegowe, ponieważ lekarz-implantolog ma w pełni zobrazowane pole operacyjne. BADANIA OGÓLNOMEDYCZNE Nie jest możliwie ustalenie za pomocą metod współczesnej diagnostyki potencjalnych zdolności gojenia tkanki kostnej. Oznacza to, że przed wszczepieniem implantu lekarz może przedstawić tylko prognozę ogólną przebiegu procesu gojenia. Decyzję co do podjęcia leczenia z użyciem implantów ułatwia zlecenie wykonania badań krwi. W przypadku wątpliwości dotyczących ogólnego stanu zdrowia Pacjenta lekarz stomatolog zleca wykonanie badań laboratoryjnych: morfologia krwi z rozmazem, OB, czas krwawienia i krzepnięcia, cukier, HbS, HIV, hormony TSH, T3, T4, poziom witaminy D3 wapń, sód, potas w surowicy. oraz kontaktuje się z lekarzem ogólnym prowadzącym pacjenta i wspólnie wydają zgodę na przeprowadzenie zaplanowanego leczenia. Pacjentkom w okresie menopauzy należy zlecić badania w kierunku zagrożenia osteoporozą, chociaż w wielu ośrodkach implantologicznych nie uważa się tego schorzenia za bezwzględne przeciwwskazanie do implantacji. Pacjentki aktywnie leczone na osteoporozę nie mogą się implantować. 4. PLANOWANIE LECZENIA Po zebraniu i przeanalizowaniu danych z analizy zdjęć radiologicznych, badania tomograficznego oraz wywiadu lekarskiego lekarz przedstawia pacjentowi wszelkie dostępne informacje o możliwych do zastosowania w jego przypadku metodach implantologicznych, ustala optymalne miejsce dla wprowadzenia wszczepów oraz wymaganą ilość i rozmiary implantów. Często przygotowywane są dwa lub trzy alternatywne sposoby uzupełnienia brakujących zębów za pomocą implantów. Różnią się one ilością implantów, rozwiązaniami protetycznymi i kosztami. Na tym etapie tworzony jest też wstępny kosztorys leczenia implantologicznego. UWAGA! W przypadku odbudowy na implantach koszt postępowania laboratoryjnego może być określony tylko w przybliżeniu, ponieważ uzależniony jest od ustawienia implantów w trakcie zabiegu chirurgicznego i zastosowania indywidualnie dobranych łączników. Różnice te nie przekraczają jednak 10% planowanej sumy. Nie można przewidzieć niespodziewanych kosztów dodatkowych mogących wystąpić, gdy stan zdrowia pacjenta ulegnie zmianie w trakcie leczenia i miałoby to wpływ na zmianę procedur. Jednak są to wypadki bardzo sporadyczne i praktycznie zawsze jesteśmy w stanie określić wydatki jakie Pacjent będzie musiał ponieść przy różnych opcjach leczenia. 5. PROTEZY PILOTUJĄCE ESTETYKĘ Ponieważ klinka UNIDENT UNION Dental Spa pracuje w systemie RESTORATION DRIVEN, co oznacza, że sposób implantacji zależy przede wszystkim od potrzeb protetycznych (estetycznych), a nie wyłącznie od warunków kostnych, już na etapie planowania zabiegu powstają PROTEZY PILOTUJĄCE ESTETYKĘ. Jest to rodzaj mock-upu, za pomocą którego jeszcze przed wszczepieniem implantu przewidujemy konstrukcję przyszłych odbudów protetycznych. Pozwala nam to na optymalny wybór położenia implantu oraz dobór modelu. Takie protezy pilotujące są jednocześnie podstawą do wykonania uzupełnień tymczasowych, zakładanych po szczepieniu implantu. 6. ZGODA NA ZABIEG Przed przystąpieniem do zabiegu pacjent dostaje do podpisania "Zgodę na zabieg". To swoista umowa między lekarzem a Pacjentem umożliwiająca nie tylko wykonanie zabiegu, ale i świadcząca, że pacjent jest w pełni świadom całej procedury jak i wziętych na siebie obowiązków (patrz: 10 lat gwarancji). II Zabieg implantacji Po przeprowadzeniu wszelkich potrzebnych badań i omówieniu przebiegu zabiegu przystępujemy do wszczepienia implantu. 1. ZNIECZULENIE Wprowadzenie jednego lub kilku implantów w dobrze ukształtowaną kość jest zabiegiem tak mało inwazyjnym, że wystarcza standardowe znieczulenie miejscowe lub przewodowe, które nie wymaga przerwy od codziennych obowiązków. W Klinice UNIDENT UNION Dental Spa wykorzystuje się sterowany komputerem system do znieczulania THE WAND. THE WAND - jest to urządzenie do wykonywania miejscowych znieczuleń stomatologicznych, który zapewnia pełen komfort i eliminuje stres. Komputerowy system podawania substancji znieczulającej The Wand eliminuje nawet chwilowe nieprzyjemne odczucie rozpierania tkanek towarzyszące klasycznej iniekcji, powoduje też szybsze działanie płynu znieczulającego i precyzyjniejsze znieczulenie. Ponieważ The Wand podaje płyn znieczulający bardzo wolno - pod kontrolą mikroprocesora jest on wchłaniany miejscowo, a nie wtłaczany pod dużym ciśnieniem (jak w klasycznych strzykawkach). Komputer dozuje podawany płyn z precyzją, która jest nieosiągalna przy ręcznym podawaniu. 2. ZABIEG Implantacja to zabieg chirurgiczny, wykonywany w warunkach pełnej aseptyki i sterylności. Wszczepienie implantu polega na przygotowaniu miejsca pod wszczep, a następnie wprowadzenie do niego implantu. Miejsce na implant wykonuje się kalibrowanymi wiertłami, w które zaopatrzony jest każdy system implantologiczny. Jego wymiary dokładnie odpowiadają średnicy i długości implantu, który mamy zamiar w nim umieścić. Po wykonaniu osteotomii, czyli otworu pod implant, zostaje on do niego wkręcony z odpowiednią siłą zapewniającą stabilizację, a jednocześnie nie powodującą przegrzania i uszkodzenia kości. Zabieg wszczepienia implantu trwa około 20 minut. Pacjent nie doświadcza żadnych przykrych wrażeń ani podczas operacji, ani po niej. Ze względu na liczbę zabiegów chirurgicznych związanych z leczeniem implantologicznym w UNIDENT UNION Dental Spa stosujemy 2 metody: jednoetapową Implant po wprowadzeniu do kości zaopatrywany jest w tzw. śrubę gojącą, która po zabiegu wystaje z dziąsła. Dziąsło jest zbliżane do siebie za pomocą szwów, które są usuwane po 7-10 dniach. Metoda ta eliminuje konieczność drugiego zabiegu - odsłonięcia implantu, który następuje po okresie osteointegracji. Jest to oczywiście podstawowa zaleta zabiegu jednoetapowego. Nakłada ona jednak na pacjenta duży rygor higieniczny dotyczący operowanego miejsca oraz całej jamy ustnej. Podnosi też nieznacznie ryzyko wystąpienia stanu zapalnego dziąsła i kości dookoła implantu, który może spowodować zaburzenia w procesie zrastania się implantu z kością. dwuetapową pierwszy etap – wprowadzenie implantu. Po wprowadzeniu implantu jest on zamykany tzw. śrubą zamykającą. Tkanki miękkie są deponowane i zaszywane nad implantem. Implant jest zupełnie niewidoczny, całkowicie pokryty dziąsłem. Po 7-10 dniach szwy są usuwane, a miejsce po zabiegu całkowicie się wygaja. Następuje proces osteointegracji, czyli zrastania się powierzchni implantu z kością. Czas jego trwania jest różny i zależny od implantowanego obszaru oraz jakości tkanki kostnej. Ulega znacznemu wydłużeniu w przypadku jednoczesnej z implantacją odbudowy kości. drugi etap – odsłonięcie implantu. Gdy implant jest już wygojony, następuje drugi etap chirurgiczny, mający na celu odsłonięcie go i zastąpienie śruby zamykającej, śrubą gojącą. Na 7-10 dni ponownie zakładane są szwy. Po ukształtowaniu przez śrubę gojącą dziąsła wokół niej (trwa to ok. 2-3 tygodni), możemy przystąpić do protetycznej odbudowy zębów na implantach. Ze względu na czas, jaki upłynął od utraty zęba, w naszej klinice wykonujemy: implantację natychmiastową – implant zostaje wprowadzony bezpośrednio po usunięciu zęba. Zabiegi takie są możliwe, ale przeprowadzamy je rzadko, głównie ze względu na ryzyko braku prawidłowej osteointegracji oraz dużą nieprzewidywalność wyników estetycznych. Warunkiem przeprowadzenia natychmiastowej implantacji jest brak stanu zapalnego usuwanego zęba i okolicy jego zębodołu. Najlepiej, aby średnica usuwanego zęba była mniejsza niż średnica przewidywanego implantu, co pozwala na dokładne przygotowanie łoża, które zagwarantuje maksymalny kontakt aktywnej powierzchni wszczepu z kością. Często przy takich zabiegach konieczne jest użycie specjalnych biomateriałów, którymi wypełnia się wolne przestrzenie między implantem i kością oraz membran, które zabezpieczają i ułatwiają odbudowę i regenerację kości. implantację wczesną – implant zostaje wprowadzony po 8-12 tygodniach po usunięciu zęba. Jest to bardzo korzystny moment na zastąpienie utraconego zęba implantem dentystycznym, ponieważ nie nastąpił jeszcze duży zanik kości, a miejsce po usuniętym zębie pokryło się całkowicie błoną śluzową. Po 2-3 miesiącach w miejscu po nim powstaje nowa, młoda kość. Wygojeniu uległy też ewentualne zmiany zapalne, które wcześniej powstały w kości. implantację późną – implant zostaje prowadzony po czasie dłuższym niż 3 miesiące od usunięcia zęba. Po czasie dłuższym niż 3 miesiące od usunięcia zęba, warunki kostne do implantacji mogą się znacznie pogorszyć ze względu na postępowanie zaniku bezzębnego wyrostka w wymiarze pionowym i poziomym. Im dłuższy jest czas od usunięcia zęba, tym zanik jest większy. Oczywiście, wielkość zaniku nie jest jednakowa u każdego pacjenta, co może być uwarunkowane czynnikami genetycznymi, wiekiem i ogólnymi warunkami zdrowotnymi. Statystycznie ok. 30% pacjentów będzie wymagało dodatkowych procedur, którymi mogą być: przeszczepy kości, regeneracja w celu odbudowy utraconej kości. Zabiegi odbudowy kości są przeprowadzane jako osobne procedury przygotowujące pacjenta do leczenia implantologicznego lub jednocześnie z wprowadzaniem implantów. Po zabiegu implantacji Aby implanty mogły przyjąć się w kości (i wykonane były zabiegi augmentacyjne) – co nazywamy osteointegracją – zwykle nie możemy obciążyć implantu bezpośrednio po zabiegu. Okres gojenia trwa zwykle od 3 do 6 miesięcy, w zależności na przykład od tego, czy szczęka została poddana zabiegowi. W żuchwie proces osteointegracji przebiega szybciej, od 3 do 4 miesięcy, w szczęce trwa to 5-6 miesięcy. Bardzo ważne dla tego procesu są pierwsze dni i tygodnie po zabiegu, kiedy mechaniczne połączenie z kością wytworzone jego wkręceniem, zostaje zamienione na biologiczną osteointegrację. Ma to miejsce ok. 2-4 tygodnia od zabiegu. Ważne jest, aby w tym czasie nie doszło do powstania stanu zapalnego tkanek miękkich i kości, które mogłyby zburzyć ten proces. W celu uniknięcia takiej sytuacji pacjent musi przestrzegać następujących zaleceń: Bezpośrednio po zabiegu zrobić zimny okład z lodu na twarz na 3-4 godziny. W przypadku pojawienia się bólu lekarz stomatolog przepisze odpowiednie leki przeciwbólowe. Jeść lub pić można dopiero po odzyskaniu pełnego czucia w znieczulonej okolicy. W pierwszych dniach po zabiegu unikać gorących pokarmów i płynów. Przez pierwsze 2 dni po zabiegu mówić możliwie mało. Przez pierwsze dwa dni po zabiegu nie palić papierosów, nie pić alkoholu. Należy unikać wszelkich wysiłków, nie schylać się, nie dźwigać ciężarów, nie uprawiać sportu. Nie należy korzystać z sauny i solarium. Po każdym posiłku przepłukać usta letnią, przegotowaną wodą. 3-4 razy dziennie stosować płukanki takie jak: Corsodyl, Eludril, Dentosept. Regularnie czyścić pozostałe zęby, oszczędzając jednak okolice implantacji. Podczas pierwszych tygodni w trakcie szczotkowania zębów, należy unikać okolicy, w której przeprowadzono zabieg. Zalecamy stosowanie płynów antybakteryjnych do płukania jamy ustnej. Po tym okresie, w celu oczyszczenia okolicy wokół gojącej się rany, można używać szczoteczek do zębów ze specjalnego miękkiego włosia. Nie manipulować językiem w okolicach wszczepu. Przed dwa tygodnie nie trenujemy intensywnie, rezygnujemy też z chodzenia na basen. Okres gojenia trwa od 2 do 6 miesięcy. W tym czasie na implant zakładana jest korona tymczasowa. Po 7-10 dni od implantacji usunięte zostają szwy zabezpieczające ranę. Po zdjęciu szwów przez następne 6 tygodni pacjent powinien: Czyścić szczoteczką okolicę implantacji i masować dziąsło. Nie dotykać palcami wszczepu lub miejsca, w które został wprowadzony. Nie dotykać językiem miejsca wszczepu. W miarę możliwości unikać większych wysiłków. Należy przestrzegać wizyt kontrolnych nawet wtedy, kiedy gojenie przebiega bezproblemowo. Po 6 tygodniach nie powinno być już śladu po ingerencji chirurgicznej. Implant przykryty dziąsłem coraz mocniej zrasta się z kością. Po radiologicznym potwierdzeniu jego osteointegracji, przystępujemy do odbudowy protetycznej.

Ponad połowa dorosłych ludzi zmaga się z brakami w uzębieniu, lecz nie uważają tego za problem. Wszelkie ubytki należy uzupełniać! Polecam skorzystania z usług Implanty Poznań, aby nie dopuścić do zaników tkanki kostnej w jamie ustnej. W przeciwnym razie konieczna może okazać się odbudowa kości szczęki.

Rekonstrukcja kości pod implant poprzez zabieg rozszczepienia wyrostka kostnego to często stosowana procedura, wykonywana wraz zabiegiem wszczepienia implantów. Z upływem czasu bezzębny wyrostek kostny ulega znacznemu zanikowi. Już po około dwóch latach od usunięcia, obserwujemy stan będący efektem zaniku ok 60 % objętości wyjściowej tkanki kostnej przed utratą zęba. Ideałem jest więc wszczepienie implantu po ok 3-4 miesiącach od usunięcia zęba. W takiej sytuacji z reguły nie są potrzebne żadne zabiegi rekonstrukcji kości pod kości pod implant – przebieg leczenia: Niestety, często pacjenci zgłaszają się do stomatologa bardzo późno, gdy deficyt kości jest bardzo znaczny. Implantolodzy w Klinice Perfect Smile mają bezpośredni dostęp do aparatu CBCT pozwalającego na wykonanie skanów 3D interesującego odcinka kości, co pozwala co do ułamka milimetra dokonać pomiarów. Po wykonaniu tomografii komputerowej pacjent otrzymuje plan leczenia wraz z kosztorysem. W zależności od sytuacji, gdy mamy do czynienia ze znacznym zanikiem kości, dobierana jest metoda metoda rekonstrukcji kości pod implant, w sposób indywidualny. W przypadku gdy mamy do czynienia z zanikiem kości tylko w wymiarze poziomym, a wyrostek ma odpowiednią wysokość, wtedy bardzo często stosujemy technikę rekonstrukcji kości pod implant zwaną rozszczepieniem wyrostka – ridge splitting. Przy użyciu specjalnych narzędzi chirurgicznych bezzębny wyrostek jest nacinany wzdłuż szczytu oraz rozwarstwiony. Następnie, w tak rozwarstwionym wyrostku, kształtuje się łoża pod implanty, stosując odpowiednią technikę. Jednocześnie wykonuje się dodatkowo ekspansję oraz zagęszczenie kości wokół łoża pod implanty przy użyciu specjalnych narzędzi. Po wprowadzeniu wszczepów, przestrzeń między nimi wypełniana jest materiałem kościozastępczym. Całość przykrywa najczęściej w pełni resorbowalna błona kolagenowa. Rana zostaje przykryta dziąsłem i szczelnie oraz beznapięciowo zszyta. Procedura wykonywana jest bezboleśnie, w odpowiednim znieczuleniu miejscowym. Po ok 10 dniach są ściągane szwy. Pacjent w okresie gojenia stosuje płukanki odkażające z chlorheksydyną oraz utrzymuje higienę jamy ustnej, aby nie dopuścić do miejscowej infekcji kości poprzez jej rozszczepienie ma niewątpliwą zaletę, która wynika z możliwości jednoczesnego wprowadzenia kilku implantów w bezzębny, zanikły wyrostek kostny. Pacjent przechodzi więc jeden zabieg chirurgiczny oraz może oczekiwać wykonania koron na implantach nawet już po upływie 3 miesięcy. Implantolog lek. dent. Marek Markiewicz oraz implantolog lek. dent. Tomasz Zarański w dniach uczestniczyli w największym w Polsce Kongresie Implantologicznym Quitessenz […] W naszej Klinice pracują doświadczenie lekarze implantolodzy, dysponujący ponad 10 letnim doświadczeniem zabiegowym w zakresie chirurgii i implantologii. Posiadają oni niezbędną wiedzę, […] Augmentacja kości – cena i podstawowa technika stosowana w klinice stomatologicznej Perfect Smile w Gdańsku jest zależna od wielkości ubytku kostnego, oraz […] Brak zęba jest częstym przypadkiem, z jakim mamy do czynienia w codziennym kontakcie z naszymi Pacjentami. W przypadku brakującego zęba można nie […]

. 319 294 84 201 236 70 427 174

odbudowa kości pod implanty forum